|
We zijn er vrienden onder elkaar
Ik ben Yves, gepensioneerde kok en ik ben 71 jaar. Ik woon in Moorsel, deelgemeente van Aalst. Babbelonië-bijeenkomsten op zaterdagmiddag in Aalst, ongeveer sinds 3 jaar. Ik heb regelmatig contacten met Babbeloniërs buiten de bijeenkomsten, maar die zijn meestal toevallig (in de stad), dan houden we halt voor een babbel.
|
Eén van mijn vier pijlers voor een gezonde levensstijl (naast voeding, beweging en nachtrust) is moreel welzijn. Babbelonië maakt deel uit van die vierde pijler: sociaal contact, vriendschap, iets betekenen voor de medemens. Ik ben ook nog actief bij de Sociale kruidenier (voedselbank), en het Daenshuis (fietsles voor volwassenen).
Ik zie soms Babbeloniërs terug op mijn andere activiteiten als vrijwilliger. Daar waar ik vóór Babbelonië op die andere activiteiten de nieuwe Vlamingen in het Frans of Engels aansprak, doe ik dat nu door mijn ervaringen in Babbelonië in een traag en eenvoudig Nederlands. Ook nodig ik die mensen dan uit om eens naar Babbelonië te komen.
Ik zie soms Babbeloniërs terug op mijn andere activiteiten als vrijwilliger. Daar waar ik vóór Babbelonië op die andere activiteiten de nieuwe Vlamingen in het Frans of Engels aansprak, doe ik dat nu door mijn ervaringen in Babbelonië in een traag en eenvoudig Nederlands. Ook nodig ik die mensen dan uit om eens naar Babbelonië te komen.
Ik doe mijn best om duidelijk te maken dat we vrienden onder mekaar zijn. Humor helpt, niet te ernstig zijn.
Een leuk, humoristisch verhaal is dat een Babbeloniër zowaar spontaan begon met een woordspelletje. We hadden het over onze straat waar we wonen, wat zou er kunnen verbeteren aan/in onze straat. S. uit Syrië zei dat in Aalst meer en meer bomen aangeplant worden, en dat hij in zijn straat ook wel wat bomen zou willen. In zijn straat vroeger in Aleppo stonden ook bomen. Waarop A. uit Roemenië vroeg “bomen of bommen”?
Een emotioneel of aangrijpend moment was dat we uitgenodigd werden door S. en M., allebei geboren in en gevlucht uit Turkije. Ze organiseerden een Iftar met de Turkse gemeenschap in Aalst. S.was in Turkije leraar fysica/chemie en M. was leraar wiskunde. Ze wilden allebei hun vak hier uitoefenen. Dat was 3 jaar geleden. Ik vroeg me toen af of dat niet wat te hoog gegrepen was gezien hun minimale kennis van het Nederlands. Het was ook een tijdje geleden dat we hen tijdens Babbelonië gezien hadden. Zouden ze het streven naar een beter Nederlands opgegeven hebben? Wat bleek nu op de Iftar-avond? De reden dat we hen niet veel meer zagen was dat ze allebei een fulltime job gevonden hadden als leraar. In hun vakgebied nog wel! En met Nederlands als voertaal. Dat heeft me zeer ontroerd.
Ik ervaar soms (té) groot respect: mensen hebben al eens de neiging om mij als leraar te zien. Ik doe mijn best om duidelijk te maken dat we vrienden onder mekaar zijn. Humor helpt, niet te ernstig zijn.
Een emotioneel of aangrijpend moment was dat we uitgenodigd werden door S. en M., allebei geboren in en gevlucht uit Turkije. Ze organiseerden een Iftar met de Turkse gemeenschap in Aalst. S.was in Turkije leraar fysica/chemie en M. was leraar wiskunde. Ze wilden allebei hun vak hier uitoefenen. Dat was 3 jaar geleden. Ik vroeg me toen af of dat niet wat te hoog gegrepen was gezien hun minimale kennis van het Nederlands. Het was ook een tijdje geleden dat we hen tijdens Babbelonië gezien hadden. Zouden ze het streven naar een beter Nederlands opgegeven hebben? Wat bleek nu op de Iftar-avond? De reden dat we hen niet veel meer zagen was dat ze allebei een fulltime job gevonden hadden als leraar. In hun vakgebied nog wel! En met Nederlands als voertaal. Dat heeft me zeer ontroerd.
Ik ervaar soms (té) groot respect: mensen hebben al eens de neiging om mij als leraar te zien. Ik doe mijn best om duidelijk te maken dat we vrienden onder mekaar zijn. Humor helpt, niet te ernstig zijn.
We zijn er vrienden onder elkaar.
|
|
